TEĞET

Ben hep teðet geçtim
Mutluluðun yanýndan
Ölümün kýyýsýndan...

Ama tam onikiden vurdum hep
Aþký,
Gözyaþýný,
Yalnýzlýðýn orta noktasýný...

Bahar geldiðinde
Kýþý yaþadým ben
Yazý görmeden
Sonbaharý karþýladým...

Hep erkendim hayallerime
Ya da geç kaldým
Hep birþeylere ya da bir yerlere...

Ama her defasýnda
Tam ortasýna düþtüm
Kahreden þarkýlarýn
Mum ýþýðýnda yalpalayan gölgelerin
Sessiz çýðlýklarýn
Kör kuyularýn...

Ben hep teðet geçtim
Mutluluðun yanýndan
Ölümün kýyýsýndan...

Ama tam ortasýna düþtüm
Kor ateþin
Özlemlerin
Aþkýn iliklerime iþleyen kokusunun...

Ahh...
Tam ortasýna düþtüm hep
Ayrýlýk korkusunun...


Sosyal Medyada Paylaşın: