Þafaðýn gözü Mata Hari Ölüme, kurþuna gözleri açýk Eylülce gülümseyen Kýzýl saçlý dansöz kadýn
Sinekli bir bakkaldan Sultanahmet’e uzanan miting ilahesi Mýsýra yobazlardan kaçmak deðilse kurtuluþ Halide’si Edip’ti o destanýn adý Sen bilge sen hatip ülkem kadýný Ne çok özlendin bilsen
‘Zalim deðilim, içtenim yalnýzca’ Deðilsin manik- depresif dýþýnda Giz dökümcü, yazdýkça yaralanan Þiirin tanrýçasý Sylvia Plath Otuz iki yaþýnda gaz soðurmak Assia’nýn nedeni miydi kýzýl saçlý üzgün kadýn?
‘Kuðularýn ölüm öncesi ezgileri þiirlerim’ Ölüme yakýþmayan yüzün Marmara’da ezgi miydi Nilgün Zelda? Sunturlu küfürler savurup gökyüzüne Uzun süre kalmak varken dünyada Kalbini yiyen kadýn/lar gibi Sylvia mý vardý kendin olan mezarda?
Gecenin sonsuzluðundan güneþe merhaba diyen Acem kokulu asil Furuð Ferruhzad Ailede ilk ben öleceðim deyip gitmek Takmak ardýna kýz kardeþin Feri’yi Görmediðin oðlun Kamyar’ýn dayanýlmaz yokluðundan mýydý? Oysa koltuðundaki Þah, ‘Yeryüzü Ayetlerini’ yargýlarken..
Dansöz izleyen günahkâr! Ama ben hiç sevmedim ki Destansý kadýnlardý hayranlýðým birde Eylül Aðlamak yakýþýrsa kadýna en güzeliydi Sylvia Seni hep Cezmi’yle sevdim Nilgün, Eylül bakýþlý kadýn Her söyleþide dilinden düþürmediði adýn ve þiirlerinle Ah Furuð... Seni ONAT severdi, ben onu KUTLAR’dým Eylül söylencelerinde...
Kadýndýr Eylül, Eylül hazan Hüzündür kadýn, Kadýn Eylül...
Sosyal Medyada Paylaşın:
olgunekinci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.