AZRAİL

Panaromada bir sabah
Balkondayým yine
Sevdiklerim uykuda
Bense çayým elimde
Sabahýn zevkini
Yudumluyorum,
Panaromada.


Havamý kararýyor
Neden içim bir hoþ
Caným azalýyor birden
Baðýrmak istiyorum
Çýkmýyor sesim
Yanýmdaki kim?


Korku sarýyor benliðimi
Yer kayýyor ayaklarýmdan
Yanýmda biri var o kim
Allahým ölümmü kapýmý çalan
Azrail’mi yanýmda olan?


Neler oluyor böyle
Kendimi seyrediyorum
Annem baþýmda aðlýyor
Oðlum baþýmda yaþlý gözlerle
Kalp masajý yapýyor bana
Gitme, dayan annem gitme


Siren seslerini sustur oðlum
Baþým aðrýyor,
Annem, eþim, çocuklarým
Herkes aðlýyor
Anlýyorum artýk
Meðer yanýmda gördüðüm
Azrail’miþ
Ölümmüþ kapýmý çalan.


Ceynan

2002
Eylül

Panaroma



Sosyal Medyada Paylaşın:

Canan Onuş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

CERRAHPAŞA O BİR MELEK... SENSİZLİK ÖLÜM BANA İSTANBUL'A VEDA EMPATİ... Gökkuşağının Yedi Rengi Olmalısın… Ben seni ölümüne sevdim ... ÖZLEDİM O GÜNLERİ… SENDEN VAZGEÇMEK Mİ ASLA... BEN SENİ SEVDİM ADAMIM...