Verdiðin her ezadan bir tohum attýn da içime; Yermelerin zifire buladý ümitlerimi. Þimdi birleþmiþ parçalardan tutan yüreðime; Söylesene bir özür deva gelir mi?
Yaþamayý delice isterken ölüm zikrim oldu, Kendi sevdam kalbime hançer oldu, Þimdi anlatsam sana ne fayda; Aramýzdaki duvarlar çok ýrak oldu.
Ayyuka çýkmýþ inançsýzlýðýn her gün keder bana, Vurduðun tokatlar artýk acýtýr sanma. Kalbim.... hep! affeder ama; Dil yarasý desem bir baþka cefa.
Bak ömrüm bitiyor þimdi son demindeyim, Burada inkar yok bu tek tesellim, Benden yana haklarým helal olsun, Þimdi piþmanlýklar seninle sevdiðim......
Sosyal Medyada Paylaşın:
zophıx Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.