Dost eyler mi cefa

Dost bildim!... cana caný veren
Hani Sureti gösteren!
Ayna misali...
Bir güz oldun ömrüme nereye gittin....
Diyemedin kahrolasý elveda yý deðil mi?

Yüzüme söylemeliydin zehir de olsa sözlerin
Hem ben dostu, dostsa mert bilirim...
Hani þu fýrýldak olmayan türden, esirgemeden lâfýný,
Taþ mý gül mü ayýrt etmeyen...


Konuþacak cesaretin varsa otur karþýma,
Yalýn riyasýz maskesiz gel konuþalým...
Þimdi cevap ver:
“Dost saklanýr mý gerçek bildiðinden
Satar mý adamý üç beþ leþ lokmasýna”
Sormaz mý hakkýnda denilen hükme
Vermez mi cevabýn, kesmez mi cezasýný o an!...
Sonrada dost dediðin eðer etmiþse riya
Kýrardý kalemini kendi eliyle
Sýrtlanlara vermezdi...
Ve þimdi der miydim ben de:
“Dost dosta eder mi cefa?”
Nedensiz sorulara cevap aramakla
Geçirmezdi bir ömrü beklide


Dost olsaydýn diriyken gömmezdin...
Ardýmdan fatiha’ da beklemem senden!
Haksýzsam, vur öldür! beni!...
Kanayan yarama sakýn tütün basma!
Suçumu öðrenerek yollasaydýn cellada
Sorgularým da olmaz dý bu sensiz gecelerde!

Ve sualsiz yargýsýz infazýn!
Sehpayý da kurmaya ne meraklýymýþsýn...
Her söyleneni onaylaman; Hala, anlaþýlýr deðil?
Seni nasýl sevdiðimi de sorgulasaydýn keþke...
Bir ben miyim son sözünü söyleyemeden
Urganlara çekilen!....



Dost olsaydýn ayrýk tarlasýný bana söylerdin!
Dikenlerin içine saçardýk odun harýný!
Ve ben de seni haksýz bulmazdým..
Haklý bulgularýndan
Þaþýrmazdým, yadýrgamazdým!...

Mertçe kendim çekerdim tetiði
Celladý rahat býrakarak....

Dost olsaydýn
Kanmazdýn seni benden koparanlara
Sorgulardýn: “ sen de! Kimsin?” diye
Ne çok düþünmüþler seni
Peki þimdi nerde iblise ruhunu satanlar
Aslâ kabul etmedim riyakar gülleri

Dost olsaydýn
Sevmenin acý bir bedeli olduðunu
Zehirde olsa emeksiz elde edilemeyeceðini
Sevmenin o vahþi tadýnýn alýnamayacaðýný
Bilirdin!...
Ya da gelip öðretseydin ihanetin kitabýný
Sayfa, sayfa!...
Belki sevmeyi sence bilirdim !...

Her dediðini, her yaptýðýný hoþ görürüm, amma,
Beni, bana sormadan yargýlamaný asla!
Belki her saati senle yaþamadým
Ama her nefeste seni içime çekerken...
Bak yaþadýklarýmýz bir ömre sýðdý da,
biz bu ömre sýðamadýk!...

Bilir misin?
Her güldüðünde gül verenler açardý yanaðýnda
Aðladýðýnda gökle yer buluþtu sanýrdým
Oysa ,
Kaç zifiriye mum, kaç sokaða çeþme oldum da
Bir kendime yar olamadým.... ve oturup aðladým...
Belki her çaðrýnda gelemedim amma,
Gene de derdine ortak, gecene yoldaþtým.
Tek bir suçum iþledim, tabi suçsa: “Adam gibi” sevmiþtim
Ne göklerde , kanatlý ne de yer de sürüngendim
Zaten iþim de bu deðildi!...
Ben de herkes gibi yer ile gök arasýna sýðmýþ bir bedendim sadece!...


Dost olsaydýn,
Kaçmadan , kahretmeden,ihanet etmeden
Sevgiyle, yürekle gelip çýkardýn sokaðýma...
Ve anlatýrdýn....... istediðinde
Bilirsin ki düþünmeden sana hep limandým,
Yorulduðum zamanlarda da sende hoþ gör beni
Benim sana inandýðým gibi sevseydin
Benim sana güvendiðim gibi güvenseydin
Bitap düþtüðümde de
Dilediðimce sýðýnabilseydim yürek kýyýlarýna...

Tüm bu cevapsýz sorularýmý yanýtlarsan þayet
Ve sana hak verirsem eðer!...

Seni yeniden o saflýðýmla sevebilirim
Ve deli yüreðime anlatýrým da art niyetsiz..
Uðruna kalan bu çeyrek nefesi.
Bir an tereddüt etmeden
Seve seve veririm....
Yanlýþý eðrisini de hesap etmem...
Çünkü Sevmek emek ister
Çünkü Sevmek yürek ister...



Görmezden gelerek tüm aldanýþlarýný...
Baþkalarýnýn ne deðine bakmazdým sen gibi.

Baþkalarý aklý firara verdiðime yorabilir,
Bunlarý dahi dert etmezdim...
Çünkü Sen, kim olduðumu yada neler düþündüðümü
En iyi bilendin, çünkü dost saydýðýmdýn...

Bak Þimdi Vuslata son tren
Ýstersen artýk yüzleþ benimle
Seviyorsan, cimrilik etme, söyle!

Muhabbetin varsa, yokmuþ gibi davranma!...,
Sevmedin ise dik dur inan anlarým!
Neysen, “O” ol...
Kendin ol sadece! Buda bana yeter!
Kaçma, sýðýnma sözcüklerin ardýna!
Ýki adýmdan kýsadýr, yolun ardý
Hani bir nefes alýp vermek kadar...
Alýrsýn veremezsin, yada verir alamazsýn

Kilit mi vurdun kapýlarýna söyle
Yasak mý koydun anýlarýna
Ýçten pazarlýklar hep kendi içinde ölür...
Kendince küser barýþýr, kendi kendini yersin!
Amma !....
Esen yeller bilir. dost olan duyar

Deðirmen taþý gibi dönmese sevdan baþýmda
Hangi yana baksam izin olmasa
Bir daha sorgular mýydým yüreðimi

Dostsan, el gibi olma
Suya hasret gül misali ol...
Sen sözünde durmadýn ki
Þimdi bak el gibisin...

Ýçimde sel oldu yara
Býrak ta yansýn yüreðimiz
Seni sevebilir miyim bir daha
el gibiyken...


Seven sevenini unutmaz asla
Meðer unutmuþum diye övünür...

Belki de çok geldi bunca sual!
Bana karþý mecburiyetin yok, korkma!...
Ýlk yaptýðýn gibi satar gidersin...
ilk riya kokan pulsuz mektuplara,
Biat edersin...
Ve
Arkana hiç bakmadan, dönüp gidebilirsin...
Mutlak açýklama da beklemem zaten

Son kez sormazsan vebal alýrým
Musalla önünde gelecek
Ve soracaklar?
Er kiþiyi nasýl bilirdiniz?
Sahi nasýl bilirdin?
Dost mu?
Öyleyse, canýn canýmdýr,
Yoluna can verdiðime üzülmem
Hazýrým da......
Kalan ömrü huzurla,sükutla...
Sadece yüreðini isterim, unutma!
Dost isen eðer...

Aslan BAYKARA
10 Kasým 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: