ÇANAKKALEYE.

Döndüler arkalarýný.
Umut ve istikbalimizi.
Bize býrakarak.
Nasýlsa öleceklerdi.
Oysa hala yaþýyorlar.

Ýþte böyle yazmýþ, þair þiirinde.
Bakmadý hiç biri, dönüp geriye.
Ýnançlý Mehmetçik, Hakkdan tevhide.
Atam ondan dedi, ölücez diye.

Geçmek mümkün deðil, Çanakkaleyi.
Göze almýþlardý, hepsi ölmeyi.
Cennette isterler, onlar gülmeyi.
Atam müjdeledi, gülücez diye.

Hüsrana uðradý, bütün düþmanlar.
Arkaya bakmadan, ordan kaçtýlar.
Zaferi kazandý, son Osmanlýlar.
Her biri söz verdi, yenicez diye.

Tarihin en büyük, zaferidir bu.
Çanakkale oldu, geçilmez bir su.
Can verdi Mehmetçik, gönül dolusu.
Atam demedimi, ezicez diye.

Yüz binlerce þehit, yatar orada.
Bugün Türk milleti, size duada.
Kýnalý Ali de, Yahya Çavuþda.
Atam söylüyordu, sevincez diye.

Türkmendaðlý þair, der ki bu destan.
Ölen Mehmetçiðe, dayanmýyor can.
Onlara verildi, cennetde mekan.
Onlar and içtiler, dönmiyeceðiz diye.

HÝLMÝ CAN.
12.EKÝM.2009.
(2477)


Sosyal Medyada Paylaşın: