(Þimdi sana içinde gül olan binlerce benzetme yapýlýrdýya neyse...)
Henüz hiçbir þey anlamýný yitirmemiþti Bir kadýnýn sesi, beynimin dehlizleri arasýnda yankýlanmýyordu duvarlara çarparak Ve gölgemin bile duymasý utandýrýyordu beni söylediðim yalanlara...
Aylardan Sonbahar Günlerden Kasým Gramofondaki yaþlý bir plak duygulandýrmaya yetiyordu bizi Birileri hep yüzümün gülüyor olmasýndan biliyordu alnýmdaki çizgileri Oysa dudaklarým da sararmýþtý týpký gözyaþlarýnýn ýslattýðý bir kalbi güneþte kurumaya býrakýrken unutmak gibi...
Yýllardan Sonbahar Ama bu bahar ikincisi Elimde bir Beyaz Gül Bir aþkýn ikindisi Kulaðýmda bir kemanýn ezgisi Ve hoþgeldin Düþlerimde büyüttüðüm o aþk yemini
Aylardan Ekim Günlerden Cumartesi Günler ne çabuk geçiyor ellerim teninde gezinirken Ve sen mevsimine inat tomurcuklanýyorsun yalancý bir þairin mutluluða adanmýþ ilk gerçek sözünde ilk þiirinde
Ýþte baþýndasýn baþý sonsuzluða iþaret bir aþk güftesi notalarýnýn Kapýsýndasýn bu sevda makamýnýn Sol anahtarým Hoþgeldin...
Cihat KIRDAR 15/11/2009 BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
cihatkirdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.