Kartallar ciðerini yedi Promete, Yüreðini deðil ki. Açýp isyan bayraðýný Direnseydin hiç deðilse Ölümlü insanlar kadar Þeytanýn çaðrýsýna.
Yetmedi mi ateþi çalman Ýnsanlara uygarlýk diye verdiðin Bu kin ...........Bu kan .......................Bunca ölüm Sende kalsýn. Býktýk artýk Yüreðimizi yakmandan.
Zeus bile yenildi kaderine O asýldý, sen müsvedde. Bilemezsin elbette; Bu toplum, insanoðlu Geçeli çok oldu Yalancý tanrýlardan.
Dalga zaten Sinesinde denizin. Sor bakalým O aþina olduðun Rüzgar tanrýlarýna, Pandora’nýn kutusunu Baþýmýza saran kim. Nereden çýkar, neden saldýrýr Durup dururken Bu ölümcül rüzgarlar.
Islak toprak kokusu var Hala adýmlarýmýzda. Terör ve acý, Sayende omuzlarýmýzda. Yine de filizleniyor gün be gün Yüreðimizde umutlar
Kaldýr kafaný da bak. Gökyüzüne yükselen bu çýðlýk Bu esinti Bu kanat sesleri Senin sonun olacak. Ne Zeus kaldý, ne Poseidon Kartallar, artýk insanlýðýn Hesabýný soracak,
Kartallar Avýný görene kadar Yüksek uçar, Promete Yeter baþýmýza açtýðýn dertler Sýra sende.. 23/05/2007 ....Ayvalýk....
H Hikmet Esen
Sosyal Medyada Paylaşın:
H Hikmet Esen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.