Tarla çocukluðudur bizim çocukluðumuz
Gemilerin yalnýz karpuzdan olanýný görürüz
Kuyudan çýkartýlan sudur denizimiz
Resimleri avuçlarýmýza çizdiðimiz nasýrda biliriz.
Ýsimsiziz
Daha
Anne karnýndayken baþlarýz
Güneþ yanýðý bu yolculuða
Kuru ekmektir tek aþýmýz
Yüzük diye yara izlerini takarýz parmaklarýmýza
Sevda yerine harmanlar savururuz gecenin karanlýðýna
Çamurla attýðýmýz umut tohumcuðu
Daha dün gibi bacaklarýmýza sarýlýr
Ne çocuk olmayý biliriz
Nede büyürüz
Sadece bir avuç topraktýr bütün dünyamýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.