MEVSİMSEL UMUR

Baharý unuttu yürek
Tez bitti, her güzel þey gibi.
Kafa iyi olmadan
Görünmez þiþe dibi.
Bir daha, bir daha
Umursar mý hiç?

Kýþ geldi kýrmýzýya sarýldý
Isýt dercesine, kavur be kavur!
Kavur be! Ýstersen külünü savur.
Umursar mý hiç?

Yaz geldi, mavideydi yüreði,
Kelebekler misali özgürlük.
Uçur dercesine, savur be, savur!
Götür be! Ýstersen duvarlara vur
Umursar mý hiç?

Ve yine maviye aktý yürek
Martýlarla sýrdaþ takalar gibi.
Çeker denizin gizi koynuna
Buyur dercesine, buyur be buyur!
Buyur! istersen tuz ile doyur
Umursar mý hiç?

Olmasýn istedi sonbaharlar,
O mevsimde uðurladý gidenlerini
O mevsimde yitirdi, damarýndan can demini.
Hayýr dercesine, baðýr be baðýr!
Ne çare, mevsim galip,
Yürüttü kervaný, aðýr aðýr
Umursar mý hiç?

Ya kýþ?
Ýþledi tenine, nakýþ nakýþ
Ne beniz koydu tanýmaya
Ne de tanýnacak bir bakýþ
Kavur be kýþ, kavur
Sen eksiktin sen de vur!
Umursar mý hiç?

Cemil YILDIZ
15.11.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: