Yollarým aydýnlandý, dinleyince dinimi, Umit þelalesinde temizledim kinimi, Nurdan bir fener gibi, aydýnlattý önümü: Ümidim var yarýna, yürürüm bile bile.
Ormanlar canavarla dolu, karanlýk tenha, Veda ettim korkuya, sýðýnýp da Allah’a, Yalvardým döndürmesin ormanlara bir daha; Ümidim var yarýna, sarýlýrým bu dala.
Korku tünellerinden geçtim geldim azimle, Ümit þarkýlarýný, çalarým hep sazýmla, Siz, karamsar olanlar, uðraþmayýn bizimle; Ümidim var yarýna, iþte en saðlam kale.
Yýllarýmý çaldýlar, korkular bir zamanlar, Korkulara esirdi yýðýn yýðýn insanlar, Çýkýþ yolunu buldu, aklýný kullananlar, Ümidim var yarýna, yýkýlmadým ben hala.
Bin yýldýr nizam verdim örnek oldum aleme, Bin yýdýr yazdým çizdim, kýymet verdim kaleme, Ümit servettir, miras býraktým sülaleme, Ümidim var yarýna, çözülür her mesele.
Sorunlarým çok büyük, çözeceðim sýrayla, Karamsar olmadým ki, iþim yoktur karayla, Ümit Allah vergisi ne pulla ne parayla; Ümidim var yarýna, çözümler gelsin dile.
Ümitle veda ettim artýk korku çaðýna, Sýðýnaðýmdýr ümit, beni kor kucaðýna, Ýncir aðacý diktim, korkunun ocaðýna; Ümidim var yarýna müjdeler esen yele.
Ümit kesmeyin diyen Kur’an, bizlere rehber, Korku ümit arasý diyor bakýn Peygamber, Ümitsizler silindi tarihten birer birer; Ümidim var yarýna, azimle girdim yola.
Ümidim var yarýna, ne güneþler doðacak, Ümidim var yarýna , ülkeme nur yaðacak, Ümidim var yarýna, yükselir gene sancak; Ümidim var yarýna, yürürüm istikbale!..
Ekrem Þama Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.