Of caným gitmek istemiyor eve,
Þurada ýssýz,kýyýda bir köþe.
Hah iþte molozlar atmýþlar kýyýya,
Davetkar gel otur diyor þu kaya.
Yavaþça bedenim taþa çöktü,
Anladým ki hayat tek sözdü.
Hatýrlatýyor rüyada yaþanan aþký,
Acý amma pek güzel guruba karþý.
Karþýmda ufuk; kavrulmuþ ateþ,
Önün de Sultan Ahmet,Ayasofya kardeþ.
Hafiften baþladý çapkýn göz kýrpmalar,
Derinden derine sýzýyla hatýralar.
Þimdi siyah kostümüyle tam afet,
Sevemiyorum denirmi hiç! Hakaret.
Pýrýltýlý yakamozlarýyla þimdi Marmara,
Denizin derinliklerin de gözleri kapkara.
Gönlümde hicran gittikçe büyüyor,
Anlasana sevdalým!
Ýstanbul seni bekliyor.
Bilge Göksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.