O hep dua ederdi Rabbine sýðýnýr sabrederdi Çünkü yoktu ondan baþka kimsesi Sarhoþ gezerdi eþi Onu hiç dinlemezdi Yüzüne bile gülmezdi Sýðýnacak bir rabbi Bir de çiçekleri...
Rabbine ibadet eder Çiçekler ile sohbet ederdi Onlar ile geçerdi günler ve geceleri Yoktu baþka gidecek bir yeri Sýðýnacak kimsesi
Þu idi hitabý çiçeklere Aþýðým sizi boyayýp bezeyene Aþýðým size bu kokuyu veren parfümcüye Aþýðým size can verip büyütene Aþýðým size bu güzelliði verene Devam ediyordu bu þekilde her gece
Ama bu böyle devam etmezdi En nihayet fark edildi Kocasýna þikayetler geldi Karýn aþýkmýþ dendi Eþi de þüphelendi Ne yapacaðýný bilemedi Ama akýl verdi annesi
Oðlum yuva yýkar fasýk haber Neye yarýyor sendeki bu gözler Sen de bir gün içmeyiver Kendin izle kendin gör.
Adam o gün evde kaldý Eþi onu uyuyor sandý Ve ibadetine daldý Gerçek o anda anlaþýldý Eþi hakikaten aþýktý Ama aþký yaradanýydý
Adam þöyle bir silkindi Kendine geldi Epeyce eþini izledi Tövbeler etti Ve o da rabbine yöneldi Bu hikaye de böylece bitti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan KILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.