ÇARESİZSİN...

Çaresizsin her zamankinden ne az nede fazla...
çaresizsin hüzünlerden aþklardan yana....
gitmeyi kafana koyduðun an yapmalýydýn
haykýrmalý küfretmeli savurrmalý kusmalýydýn içindekileri
isyanýna gebe býrakmalýydýn hayatý...

çekip gitmeliydin bunu yapmayý planladýðýn an..
kimseyi onu, bunu, þunu kafana takmadan
býrakmalýydýn geride ansýzýn herkezi
ben demeliydin oysa en zor anlarýnda

yanlýz kaldýðýnda,
çýkmaz sokaklara girdiðinde,
uçurumun kenarýna geldiðinde,
sen hiç bir zaman ben demeyi baþaramadýn,
hep önceliklerin baþkalarýydý.

þimdi oturmuþ bir meyhane köþesinde...
çaresizsin her zamankinden ne az nede fazla
sen sen olmayý baþaramadýn sen olmuþken
yitirilmiþliði hak etmemiþtin bunu yaþarken,

þimdi yoksun þimdi bir kara topraksýn...
halbuki dünya ya geldiðinde böylemiydin.
sen sen olmayý mý baþaramadýn
yoksa seni sen olmaktan mý çýkardý sevdiðim dediklerin

þimdi yoksun þimdi bir kara topraksýn
böylemi kýsa acýlarla dolu yazýlmýþtý senin kaderin
yoksa kaderini sen kendi ellerinlemi yazdýn
þimdi üzerini kapladý o kara toprak
gelde bir gör bir fatiha okuyanýn bile yok...














Sosyal Medyada Paylaşın: