Kara tren al beni götür,
Dumanýnla sar býrak özgür.
Her devirde týkatak, týkatak
Tekerlek naðmelerinde feryat.
Ufak bir belde meneviþli olsun,
Þu kanayan gönlüm huzur bulsun.
Kelebeklerin uçuþtuðu elvanlý,
Menekþe,gül,þebboylarýn açtýðý,
Uzaklara götür beni kara tren
Sevdamý red etmeyen; isteyen
Gözlerdeki aþký muhabbeti anlasýn,
Ýtiraz edip karanlýklara,komasýn.
Öyle bir belde benim için seç ki
Dönmeyeyim bir daha asla geri,
Yaralý yüreðim aðlamasýn sussun,
Bülbül aðlamasýn,þakýsýn coþsun.
Bul bul bana huzur verecek bir yer,
Razýyým olsada tek yer! Makber...
Bilge Göksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.