Uçmaya Dair ( I )

ben hep uçarým
aklým nereye eserse
bugün burada yarýn kim bilir nerede
belki bir denizin düþüne
ya da minik serçe kanadýna

yorulmadan
kanat çýrpa çýrpa her yerdeyim
kadehte raký
masada al gül’üm
gözlerdeyim
süzülür damla damla
düþerim
bir yar baðrýna

boyalarla seviþen fýrçanýn
tuval’i okþamasýndayým
ben nerde isem oradayým
hadi yakala

uçuþan uður böcekleriyle
çiçek çiçek arý’nýn balýnda
çisedim
sabah yaðmurlarýnda
tende
dokunduðun ellerinde

uçuyorum yine
akþam yýldýzýyým
ay altýnda demlenip
iki fincan kahve söyledim
bekliyorum
benim gibi kanatlanýp
gelsene

.
.
.

b@r@n



Sosyal Medyada Paylaşın: