EMANETİN

Koklamaya bile kýyamadýðým
Küçücük,günahsýz,pamuk tenlim
Yitirdiðim en deðerli varlýðýn isteði
Geldin demek nihayet

Sevgiye,mutluluða,huzura aç giden annem
Gönderdin demek emanetini
Saf gülüþlerinde bile hüzün dolu sanki bebeðimin
Aðladýðýnda seni arýyor sanki o minicik elleri

Sen gittinya hani apansýz
Kýrk gün olmuþ can çekiþmelerim
Býraktýnya beni bir baþýma
Kýrk gün olmuþ yetim kalmalarým

Alýþamadým be annem
Yokluðuna
Kulaðým hala kiriþte
Sanki her an beni arýyacakmýþsýn gibi
Ýlaç saatin hala çalýyor telefonunda
Ýptal edemiyorum
Her gün beþbuçukta yokluðunu çalýyor

Keþke görseydin dünya gözüyle bebeðimi
O mis kokundan mahrum büyütmeseydim
Ýlk ezaný sen okusaydýn o güzel sesinle kýzýma
Bir gün seni sorarsa bana
Nasýl derim býraktý gitti bizi
Hem kendini hem bizi sonsuzluðun boþluðuna atmazsan
Olmazmýydý be annem
Gitmezsen kýyametmi kopardý

Sosyal Medyada Paylaşın: