Matem Rengi

Zamandý bizi yenen böylesine,
Biz olamamaktý ikimizi yýkan,
Önceleri hiç akýl erdiremezdik birbirimize,
Kýzgýn güneþin gölgesinde iki bedendik sadece.
Ve birbirimize yitirilmiþ umutlarýmýzýn,
Aralýklý perdesinden bakýyorduk.
Umursamaz bir umudun gölgesinde,
Sadece iki bedendik.
Oysa tüm korkularýmýzý yenebilirdik,
Biz olabilirdik örneðin,
Tüm bulutlar bize aðlayabilirdi.

Kasým soðuðunda ýsýtan bedenimi,
Þimdi bahar ayýnda kim saracak.
Ne zamandýr unuttuk birbirimizi
Hiç aklýna geliyor muyum?
Hiç anýmsýyor musun tüm anýlanýmýzý
Yoksa bir kadeh þarap kaldýrýp unutuyor musun?
Tüm bedenini yokluyor musun yoksa,
Tüðlerin diken diken oluyor mu?
Hüzün dolu þarkýlarýn dudak ýsýrtan sözlerinde
Gözlerin doluyormu örneðin,
Uzak uzak bulutlar perdeliyormu gözlerini
Neydiki beni bu hale düþüren diye…

Kapýlar kapanýyordu,
Uzak uzak bakýyorduk artýk birbirimize
Yitirilmiþ umutlarýmýza bir yenisini daha ekliyorduk
Farkýnda deðildik birbirimizden,
Uzaklaþýyorduk gün geçtikçe.
Yýpranmýþtýk artýk,
Tüm umutlarýmýz boðulmuþtu hayallerimizde.
Þimdi uçsuz bucaksýz bir yolun,
Yalnýzlýk uçurumundayýz ikimizde.

Ümit Orucoglu
19 ekim 09

Sosyal Medyada Paylaşın: