AĞLADIM
Bütün yürekleri aydýnlýk tutan
Kudret kandilini gördüm, aðladým.
Bütün eðrileri nurla doðrultan
Iþýktan giysiler ördüm, aðladým.
Cennet kapýsýndan içeri baktým,
Irmaklar misali çaðlayýp aktým,
Nefsimi iðneli fýçýya soktum,
Yüzümü topraða sürdüm, aðladým.
Buldum Hak diyerek açan gülümü,
Düðün merasimi saydým ölümü,
Yavan hesaplardan çekip elimi
Baðlayýp divana durdum, aðladým.
Anladým sýrrýný, arþýn, âlemin
Fâniyi, bâkiyi yazan kalemin.
Yunus ellerimden tuttu...Yetmiþ bin
Hisardan içeri girdim, aðladým.
Dost baðýnda bülbül oldum þakýdým,
Aþk halýsýn usta oldum dokudum,
Doksan bin kelâmý hemen okudum
Kudret lokmasýna erdim, aðladým.
Canan meclisinde coþan erlere,
Selâm verdim kutbu devran pirlere.
Yedi gök yüzüne, yedi yerlere
Ben’ i zerre zerre serdim, aðladým.
Perdeyi gözümden açtým kaldýrdým,
Hikmet deryasýna bin tas daldýrdým,
Kâmil hayat ile testim doldurdum,
Dolmayan testiyi kýrdým, aðladým.
Gördüm güzelliði gördüm her yanda,
Solmayan çiçekler açtý dünyamda,
Atomdan hýzlýca gittim bir anda
Doksan günlük yola vardým, aðladým.
Yüzbin býçak attým kendi derime,
Nice ilim kattým bildiklerime,
Þu küçük dünyada gördüklerime,
Hakikat mührünü vurdum, aðladým.
Canlar meclisine canan hoþ geldin!
Kanayan yareme bir melhem oldun.
Ey miskin Ceylan’ ým ölmeden öldün
Gönül yarasýný sardým, aðladým.
Mustafa Ceylan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.