Dağların Çocuğu
I
Sevgisiz yaþar mý hiç insanoðlu?
Ayaða kaldýran ve ayakta tutan ne ki o nu?
Yaaa “Daðlarýn çocuðu! ”
Daha ilk tanýþman annenin karnýnda oldu
Seni yaþama baðlayan orada
Salt göbek baðýn ve sular mýydý?
Orada konuþulmaya baþlandý seninle
Orada artýrýldý duyarlýlýðýn.
Sevgisiz yaþar mý hiç insanoðlu?
Ilk çýðlýk attýðýnda daha görmüyordun
Koklayarak buluyordun yönünü
Sonra gözlerinle tanýk oldun çevrene
Bugünse öyle mi?
Neler icat olundu?
Nelerle görüyorsun dünyayý?
Kimbilir kaç pencereden
Dünyaya açýlýyor evin?
II
Yaaa “Daðlarýn çocuðu! ”
Önce anne vardýr
Babanýn yeri dahi sonra gelir
Kardeþler, büyükler, kuzenler hep daha sonra
Arkadaþlar, komþular ve sevgili!
Gerçek dostu bulduðunda
Ne denli zor bulunur olduðunu
Anlarsýn ancak yitirdiðinde
Tanýþtýðýnda kaybýn soðuk yüzüyle
Tanýþmýþ demektir dostun Azrailiyle!
Aðlarsýn bu aðlayýþ
Sonsuza kadar
Sürecekmiþ gibi gelir
Dökülür ipliðinden
Ýçinde incilerin
Birer birer
Ona bile alýþýr insan
Ölümlerine bile alýþtýrýr yaþam
sevdiklerinin! …
III
Yanýlýrsýn, aldandýðýna duyarsýn piþmanlýk
Yanýlttýðýnda, geri getiremezsin hiç bir þeyi
Kanar yine için, vicdan sorguya kalýr!
Her þey yaþamýn içinde
Atan tüm damarlarýyla capcanlý
Kan kýzýlý, kehribar sarýsý, gök mavisi
Süt beyazý, zümrüt yeþili
Ve benzersiz turkuaz
Tüm renkleriyle gülümser içten içe
Ve sen oturup bir kadeh doldurursun
Sayfanýn ortasýna bir dize
Mutluluðu, hüznü, doðumu ve ölümü
Yaaa “Daðlarýn çocuðu! ”
Alýp götürürsün beni uzaklara
“Güzel atlar ülkesine! ”
Ýnce ilmikli uçan halýlar ve
Gizli ayin ocaklarý memleketine
Ya huu! Yani sen
Yani çýplak bendeliðin
Yaaa “Daðlarýn çocuðu! ”
Böyle geçip gider yaþam
Ardýna baktýðýnda bir çýrpýda
Çýrpýlan biz oluruz
Dolduramayýz kimbilir
Mutluluk kasesini!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.