Mor menekþelerim vardý benim Her sabah seyretttiðim Aþkýmýn kokusu gibi Yüreðime iþlediðim. Onlar orada kaldý... Küçük bir odam vardý Gülüþlerle ýþýyan, Ýçi sen kokan... Yok artýk,kaybettim ; Hükümsüzdür... Alýþtým yokluðuna desem de Söyleyin siz yine de Ýnsaniyet namýna.. Bir gören var mý? Çayýmý yudumlardým Huzur içinde o eski evde. Bir de sen yanýmdaysan Deðmeyin keyfime... Umutlar su gibi akýp gitti Ve bitti...!!!! ÞÝmdi þu ana hapsolmuþ Asiliðim ve deli gençliðim... Eskilerde kaldý, Ya da ne bileyim.. Üç kuruþa Yaþlý bir eskici aldý... Bir tokam ve bir aynam vardý, Þimdi o da kýrýldý... Kýrýlan kalbim gibi... Paramparça daðýldý... Müþerref ÖZDAÞ 11 Ekim 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mşrf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.