İSTİKLAL DESTANI.

Nakýþ nakýþ iþledim, her mýsrayý emekle.
Ýçerimden geliyor, yazarým ben yürekle.
Hak hakikat yolunda, geri adým atmadým.
Yürüdüðüm yollarda, asla geri bakmadým.

Vatanýmý milleti, savundum metanetle.
Bana düþman oldular, uðraþtým hýyanetle.
Özüm oðuzdur benim, köküm ise yörüktür.
Bizler Türk oðlu Türk’üz, þanýmýz çok büyüktür.

Bakýn geçmiþ maziye, her zaman hür kalmýþýz.
En büyük zaferlere, biz imzalar atmýþýz.
Öyle anlar olmuþ ki, tarihe þan katmýþýz.
Avrupa sevdasýyla, bazen zorda kalmýþýz.

Mandacýlar türemiþ, himaye istemiþler.
Saltanat sürsün diye, yalvarýp yakarmýþlar.
Kabul etmedi Atam, bu bizlere yakýþmaz.
Kahraman Türk milleti, asla esir olamaz.

Sevr denen antlaþmayla, ordularý daðýlmýþ.
Mehmetçiðin elinden, silahlarý alýnmýþ.
Yurdumun topraklarý, parça parça bölünmüþ.
Unutulmuþ þehitler, vatan deyip ölmemiþ.

Ýþte bu ahval üzre, þahlandý Türk ün kaný.
Unutma bu savaþta, o kahraman Ataný.
Ýþgal ettiler yurdu, hainler bile vardý.
Açlýk, yokluk, sefalet, mücadele baþladý.

Fransýz, Ýngiliz’ler, birde Yunan belasý.
En güzel topraklarda, Ýtalya’nýn sevdasý.
Bütün olumsuz þartlar, sanki bizi bulmuþtu.
Yýllardýr savaþmaktan, bu millet yorulmuþtu.

Ýþte durum böyleydi, moralsiz bütün vatan.
Bir tarafta isyanlar, birde iþgalci düþman.
Mustafa Kemal Paþa, kabul etmez esaret.
Dedi ki Atatürk üm, parya olmaz bu millet.

Samsundan doðdu güneþ, memleketin üstüne.
Ya Ýstiklal ya ölüm dedi, Türk milletine.
Ýþte bu ahval üzre baþladý savaþýmýz.
Yendik düþmanlarý biz, kurtuldu vatanýmýz.

Yýrttý sevr’i Atatürk, Lozan da muhayede.
Kurdu cumhuriyeti, Türkler yine sahnede.
Ýþte bu yüce devlet, Atamýzdan yadigar.
Ýhmal etme vataný, senin olsa dünyalar.

Ey yüce Türk milleti, Türkmendaðlý anlattý.
Hatýrla ecdadýný, destana destan kattý.
Unutma düþmanýný, onlar asla uyumaz.
Sahip ol topraðýna, sonra toprak da kalmaz.
Hatýrla Atatürk’ü, neler söyledi atam. HÝLMÝ CAN. (2459)
Bu vatan þehidindir, vermez altýnda yatan. 1.EKÝM.2009
Sosyal Medyada Paylaşın: