İzmihlal

Çoraðýn ortasýnda, yalnýz ve çaresizim
Ne aþ kaldý heybemde ne de bir damla suyum
Firakýn çýkmazýnda kaybolup gitti izim.
Hasret zindanlarýnýn ebedi mahsuruyum

Gözlerime mýh gibi çakýlmýþ hayalinle
Tek bir þekle bürüdü aþkýn, gördüklerimi
Ruhumun göklerinden çýkan feryadý dinle!
Dinle! belki anlarsýn, ölümüyüm, dirimi?

Ben gibi gören olmaz gecenin karasýný,
Üzerimde her lahza buzdan bir örtü gibi...
Hüznümün þenliðine sildim gönül pasýný
Tanýr diye bulduðu kuytularda sahibi...

Suretin hayalimde bana bir gülümsese;
Arýndýrýr içimden ýzdýrapý süpürüp...
Karanlýðýn içinden beni çaðýran sese,
Býrakýp gideyim mi þimdi her þeye küsüp?

Gerçeðinin peþinde dahi deðilim oysa
Tahayyül koylarýnda demirlemek de kâfi
Aþkýn hayalde bile vuslata varýyorsa
Bekleyip ömür boyu gelir demek de kâfi

Yine de bir bakýþtýr, bir ince tebessümdür...
Ruhumu hoþnut eden bu kasvetli düðünde
Sanma ki yaþattýðýn ölümlere küsümdür
Anlamazsýn ölümü nasýldýr öldüðünde!

Attýðýndan beridir yaþýyorum diyorum...
Bir yanardað içine, ateþten derde beni.
Eridikçe yanýyor, yandýkça eriyorum...
Dönmeyeceði bekler kýldýðýn yerde beni.
Sosyal Medyada Paylaşın: