Cumhuriyet Destanı 1
Aðýr aðýr yaðdý kar
ve hiç farkettirmeden geldi
.....karlar üstüne bahar.
O karlar baþlangýcý unutulmuþ
......bir kara kýþ ile gelmiþti
.........dallar altýnda
erimiþti ki aðaç yerli yerindeydi.
Gece döndüðünde kötülüklerden
güneþ dallara misafir geldi
......buzlar çözüldü
dallar dirildi, filizler baþ gösterdi.
Bahar aðacýn kýþla mücadelesi
kýþýn ecele son nefesi
ve kimse kýþýn öldüðünü düþünmedi
çünkü koyunlarda üþümüþtü artýk
post taþýmýyordu kelleyi.
Yeþile dönmeye baþlayan filizler
ilk meyvesini verdi güneþe
ve güneþ yola düþtü
karadeniz üstünde yýldýzlar çoðaldý
bir komutanýn omuzlarýnda
bir evrenin onuru vardý.
...
Karadeniz dingin
Karadeniz sabýrlý
-ve hiç olmadýðý kadar-
dizginlemiþ kinini bekliyor.
Ýlk meyve düþtüðünde
ardýna Karayeli almýþ komutan
ilk adýmýný atar Samsun kýyýsýna
ve ardýnda fýrtýnaya döner karadeniz
bir özgürlük türküsü çalar kemençe
Ýpsiz Recep’in teknesinde.
Ýlk adým düþtüðünde onur topraðýna
gün mayýsýn on dokuzu bin dokuz yüz on dokuz
..................................bir milletin doðum günü
Samsun doðuma tanýk
Samsun doðumun ebesi
Samsun ilk sancý gecesi.
...
Karayel daha da sertleþti karadenizle
Yýldýz da geldi poyraz da baþ gösterdi
ateþi orman orman taþýdýlar içlere doðru
fýrtýnanýn altýncý günü Havzada bir paþa.
Haziran on iki de Amasya’da
karargah düþünceli
karargah inançlý
karargah aðlýyor
çünkü yýlan sýnýrlarý aþýyor.
Gün zorluyor acýmasýz
Yörük efe direniyor
ileri atýlýyor olmuyor
geri çekiliyor.
...
Ay temmuz’a dönmüþ
üçüncü gününde yaz
dadaþlar diyarý Erzurum’da
Rauf bey
Ve bir paþa ellerinde poyraz
ardýnda karayel ve yýldýz
yürür kongreye
yirmi üç temmuza doðru
çýkarýp miðferi takar kalpaðýný
ve sine-i millette bir ferd-i mücahit
etrafýnda toplanýr kolordular
yollar buna þahit.
...
Sivas eylül’ün ikisinde
Güneþ avuçlarýnda poyrazý getirmiþ
yýldýz nefes nefese takip etmiþ
karayelin soluðu kesilmiþ.
Amasya’da görüþmeler bitmiþ.
Baþlayan sýnýrlarý çizilmiþ bir vatan uðrana direniþ.
Geceyi hep gündüz
.............gündüzü hep puslu yaþadýlar
ve yirmi üçüne geldi on dokuzdan
....................bin dokuz yüzlü yýllar.
Ekim yirmi dokuzuncu gününde
bir fidan gölgesi gibi
meyvelenecek dallar yeþerdiler
ve dirildiðini ilan ettiler
öldü sanýlan ceviz aðacýnýn.
Gün Cumhuriyet’in doðum günü
Benim doðum günüm.
Dedemin kurþunsuz mavzerinin
muzaffer süngüsünün
onurlu bedeninin
gömüldüðü gün.
...
Gel-Git -- Nurullah Nuri Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.