Bu þýmarýk hayatý hiç sevmedim
Tükenirken gamsýzlýðýndan
Yalnýzlýðýmýn kahkahalarý çýnladý
Evrenin en sivri köþelerinde
Ardýma hiç bakamadým
Sevmediðimden
Çürümüþ dallardý kopan
Kökünden söküldükce dünyam
Üstüme devrildi
Ne çiçek kaldý ne yaprak
Hatýralardan
Boynunu büktükce umutlarým
Her köþede zývanadan çýktým
Dalýp gittikce sezgilerim kalleþliklere
En çok renklerim isyan etti
Bende en çok onlra yandým
Gözlerimi kaçýrdýkca
Cam göz hayattan
Siyah perdelendi
Ve bu yalnýzlýðý
Hiç mi hiç hak etmedim
Ürettiðim tek þey belli iken
Þimdi mýsralar öðretirken
Hayatýn cilvelerini
Bir kýrýntý düþ ufalanýr yarýn için
Ve en ince hesabý
Bir fincan kahvedir
Ve onun hatýrýna
Þu ölümlü cabbar dünyada
Telveleþmiþ fýrlamalýklara
Cirit attýrmak
Zamaný gelir
Maksat yaþamaksa
Muhabbet diriltir þiirlerimi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.