DÜNYA
Þu güzelim dünyaya iftiralar bitmiyor,
Kimisi kahpe diyor, kimileri yalancý.
Baðrýndaki her þeyi, verir yine yetmiyor,
Hâl bu ki bizler yolcu, dünya ise bir hancý.
Sevmeyen deðiþtirsin, yeni Dünya yaratsýn!
Zevkince biçimlendirip, hayalince donatsýn!
Ne kendi tasalansýn, nede bizi bunaltsýn!
Mademki beðenmedi, kendi olsun plancý.
Suçu ne ki? Dünyanýn, yeryüzünü süslemek,
Her canlýya rýzkýnca, besin verip beslemek,
Beslenenlerin iþi, yiyip içip pislemek,
Ve yüklemek üstüne, bize düþen utancý.
Kaçýlacak yer yok ki, terk et desen gidemez,
Kendindeki noksaný, asla akýl edemez,
Eðer bilip anlasa, neyi der neyi demez?
Temelsiz duvar gibi, o kiþinin inancý.
Hiçbir þey örtüþmezken, beynindeki figürle,
Tatmin olur bazýsý, hakaretle küfürle,
Nasibini az bulur, hamt edemez þükürle,
Eline fýrsat geçse, zýrnýk vermez talancý.
Kendimize hak verip, dünyayý üzemeyiz,
Akýl denen süzgeçle, ilimsiz süzemeyiz,
Dili olan konuþur, aðzýný büzemeyiz,
Var oluþ sebebine, olsa bile yabancý.
9.11.2009…………….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.