Kopyalanan Hayatlar

Memleket memleketim memleketim dedi nazým hikmet
Çok Yorqunum dercesine
Gidiyorum dedin
Gitme dedim sana defalarca
Kalbimi yaktý yaqan yaqmur damlalarý
Bir asit qibi
Ayrýlýk saatini koydular önüme zamanýn sesi aqýrlýqý saqýr etti kulaklarýmý
Ýþkence qibi qünler aylar yýllar qeçti
Yaptýqým onca þeye raqmen sensiz.
Kimi kader dedi kimide keder dedi
Hakverdiim..qençliqime
Bir damla akmasýn qözlerimden diye allah’a sonsuz o dedim
sonsuuuuz
Herþeyin sonu var dediler
Küfrettim
Soqudu havalar ruhlar bedenler
Acýmasýz oldu kalpler
Kopardý yine yýllar bizden herþeyi
Kusur korkusuyla bedenlerimizi yaktýk
[Baþýma vuryor çektiqim acý],
Ruhumuzun derdi içinde kaçamaz olduk kendimizden
Sonra birde baktýkki
Issýz yerlerde bir evren edindik kendimize
Ancak mutluluqumuz haddini aþtý ve qünden qüne azap oldu bize
Evet mutluluqumuz bizi ezdi!
Sonra aqladýk aqlmayý bir zayýflýk olarak deqilde bir zevk olarak qördük
Ama sonra yitirdiqimiz dostlarýn acýsýný çok eski bir þarabýn acýlýqý qibi,
mayhoþ elmalar hayatýmýza qirercesine hoþumuza qitmeye baþladý hayat denen þey
Dahada acýsýný istedik þaraplarýn en acýsýný
Sonra bi baktýk ki kurnazlýk para etmiyor
Gülmeye baþladýk aniden
Ayný zamandada kara taburu ovada ilerliyorken qördük
Delirdik qaliba ölüm korkusunda öldük yine
Sonsuzluk denen hayata adým atarken...

Yani demem o ki

Kiminin içintendir mutluluqu, kiminin ise dýþtan!

Sosyal Medyada Paylaşın: