KENDİMDEN BİLİYORUM

Kendimden biliyorum
Sizi de terk ederler bir gün
Teselliyi kadehlerde ararsýnýz
Sizi de yalnýz býrakýrlar bu kentte
Bu kentte yalnýz kalýrsýnýz
Her akþam adý hasret
Bir yangýn tutuþur yüreðinizde
Hangi umuda uzansanýz elinizde kalan
Hüzünler biriktirmiþ kalbinizdir sadece
Karanlýk izbe sokaklarda yürürsünüz gece yarýlarý
Ýster istemez yalnýzlýk girer kolunuza
Bir þarký tutturursunuz belli belirsiz
Zamaný kurþun gibi eritmek istersiniz…

Kendimden biliyorum
Aðlarsanýz kan, kanarsanýz ölüm olur o kent
Kirli kara bir nehirdir yalnýzlýk
Akar durur yüreðinizin orta yerine
Bir þafak taþa tutulur her sabah
Her akþam bir þiir sarhoþ çýrýlçýplak gezer
Seviþmeleri yarým kalýr Ýzmir’in…

Kendimden biliyorum
Kýrýk bir aþktan kýrýk dökük anýlar kalýr geriye
Ve kaçak seviþmeler
Þiirler þarkýlar avutmaz sizi
Ay düþer düþünüzdeki denize
Rengi bayatlar mavinin
Diplerinde anaforlarýn bir deli yakamoz sýzlar…

Kendimden biliyorum
Sizde alýþýrsýnýz zamanla yalnýzlýða
Alýþýrsýnýz yalnýz gecelerin yaðlý karanlýðýna
Hayýr mý diyorsunuz
Kendimden biliyorum neden anlamýyorsunuz…

Sosyal Medyada Paylaşın: