Gözbebeklerinde kendim yerine baþkasýný gördüðüm insan; yalan söylerken bile nasýl bu kadar masum durabiliyordun?
Oysa ki sarýlýrken sana, baþka bir tenin soðuk kokusunu varmýþ bedeninde. Bilmiyordum...
Ýçten içe aðladýðým onca gecenin hesabýný nasýl verebilirsin ki. Söyle; en fazla kaç intiharýma sebep olabilirsin? Yüreðimin sancýlarýný nasýl yok edebilirsin?..
Bu gece baþka bir baþka ölüm gecesi daha? Bu kez gem vurmadan geldim acýlarýma... Senin yüreðin uçurum ve ben hiç korkmadan cesurca ölmeye razýyým kollarýnda...
Kahretsin. Sana son bir defa daha sarýlmak için o soðuk kokuyu duymaya bile razý olmak ne kadar acý...
Korkularýmý ve heyecanlarýmý bir yana koyup, yanýma sadece her zaman hasret olduðum yüzünü alýp gidiyorum bu gece ölüme....
Peki bir geceliðine müsait mi yüreðin? Sadece ölüp son bir kez gideceðim... Seni belki bir daha göremeyecegim.. Senin o soguk kokan tenine dokunamýyacaðým..
Ölümden deðil.Korkum !! Sakýn öyle sanma sadece , Senin yüreðinden çýkmaktan korkuyorum. Ve beni hatýrlamamandan ,
Seni görmesem bile yanýmda olmasanda, Sana sarýlamasamda, Senin bu dünyada oldugunu bilmek. Bana yetiyordu yakýnda olupta uzakta oldugun gibi,
Ama ben gidiyorum bu gece , Senin yokluðun benim son gecem sanki, iþte bak : Bu gece baþka bir ölüm gecesi daha ? Benim için......
Ümmü Ünal Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜMMÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.