Küçükleriyle mutlu olmayý bileceksen çýkacaksýn yola, Yok büyüklerini istiyorsan; Biraz sabredeceksin! Eþelemeden seveceksin. Eþeledikçe; Bulduðun uçlarý sevme þansýn yok, bileceksin. Saatleri yok saydýn mý, Dünyayý ay sandýn mý, Adýný hücrelerine yazdýn mý, “Aþýðým” diyeceksin. Keþkeleri sileceksin lügatýndan, Ben demekten vazgeçeceksin. Sardýn mý, hep üþüdüðünü söylediðin yanlarýný, Hiç düþünmeden “yandým” diyeceksin. Kapattýðýnda gözlerini, Kör olmak bir yana, daha iyi göreceksin. Kulaklarýný týkadýkça, duyacaksýn hatta... Bastýn mý nasýrlarýna, derin bir oh çekeceksin. Büyüklerini beklemeye hacet yok, Küçüklerini daha çok seveceksin!
TALAN AYÞE KANCA
Sosyal Medyada Paylaşın:
anemon55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.