Ok Kırılsın Yay Pussun

Bir bir dizdi gökyüzüne yýldýzlarý
Sonsuzluða serpti her birini, Tanrý
Derin denizlerle soðuttu ateþ küreyi
Çiçeklerle süsledi, renklerle bezedi,
Nehirlerle, göllerle donattý
Havayla kundakladý yer kabuðunu
Yeþertti daðý taþý sonra beþeri yarattý
Yaþayýn, yaþatýn, çoðalýn dedi
Oysa nefsi çabuk esir aldý onu
Habil’le verdi nefsine ilk kurbanýný.

Bitmedi hiç Kahrolasý kör savaþ
Kâh din uðruna kâh mezhep
Bazen bir tutam ot, bir kap aþ
Bazen toprak, ganimet, bazen haset
Bazen küçücük incir çekirdeðini bile
Doldurmayan þeytani sebep
Ya da nefsin zehri, hamaset.

Sevin, sevilin, çoðalýn, yayýlýn arza
Yiyin, için, paylaþýn þükür edin demiþti ya
Dönün artýk yüzünüzü Tanrýya
Yýrtýn artýk ölüm planlarýný
Gizlediðiniz kara defterlerinizi
Sokun koynunuza kirli ellerinizi
Öldürün sen benliði; birliðe koyulun
Öldürün egolarýnýzý, nefsinizi öldürün
Vahþi duygulardan kurtulun
Hepimize yetecek yer var
Altýnda mavi göðün.

Sussun artýk, yaradan aþkýna sussun
Ölüm kusan demir namlular
Yiðidin baðrýna saplanan
Ok kýrýlsýn, yay pussun.

Dönün arkanýzý kin kusan tarihe
Bir tarafta sevinç çýðlýklarý
Bir tarafta gözyaþlarý
Acý, vahþet, ölüm, kara bir leke
Kanla gelen her zaferin üstünde.

Akmasýn insan kaný zinhar
Kan, gözyaþý, zulüm unutulsun
Çocuklar sevgiye, barýþa koþsun
Analar aðlamasýn hep gülsün
Yapýlacak güzel, çok þeyler var
Dipsiz kuyulara gömülsün,
Kýlýçlar, süngüler, topuzlar.

Sussun toplar, tüfekler sussun
Ok kýrýlsýn, yay pussun
Bebekler umuda, barýþa doðsun
Ýnsanlýk açlýðý, sefaleti, acýyý
Analar gözyaþýný unutsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: