Herkes gibi birisini bekliyor edasýyla Kadýköy Ýskelesinde, Seni bekledim saatlerce; Her vapurda ayrý bir heyecan, Ayrý bir hayal kýrýklýðý ... Sen yoksun.
Vapura bindim. Ilýk bir rüzgar esiyor, Boðazým karýncalanýyor þiddetinden, Hasta mý oluyorum ne? Rüzgarýn suçu yok aslýnda, Vapur gidiyor rüzgara inat, Ters yönde. Beþiktaþ’a gidiyorum diye bindim Karaköy vapuruna. Gülme! Yanlýþlýkla binmedim tabi ki. Sadece güneþ batýyor Sultanahmet’ten, Bilirsin; Beþiktaþ vapuru kýz kulesine Karaköy vapuru ise güneþe yakýn geçer Bu saatlerde. Ben de güneþi tercih ettim sadece Hem martýlarda geldi peþinden vapurun Akþam yemeði umarak Haklarý deðil mi bir parça simit? Kolay mý böyle her gün Ýnsanlara þiir yazdýrmak?
Taksim’e de gittim tabi, Tüm pasajlarý da gezdim sayende. Bir barda Halime güldü “Kola” dolu “bira” bardaðý Alýþýk deðildi her halde kolanýn rengine. Sanki ben çok hayraným onun þekline Ama aptal bardaðýn da dediði gibi; Sen oralarda da yoktun…
Bitmedi semtler fakat gün ve ben bittik. Ne kadar da büyüdü Ýstanbul Kýllýk olsun diye. Tamam anladýk sen yoksun! Ama ne haber; Artýk bir þiirim daha var!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ressam4454 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.