SEN YOKSUN
Karanlýk bir gece daha,
Boðuluyorum adeta, boðuluyorum,
Ýki damla yaþ süzülüyor,
Yanaklarýmdan aþaðý dökülüyor...
Odam o kadar karanlýk’ki,
Duvarlar,üstüme,üstüme geliyor,
Yataðýmdamý yoksa neredeyim,
Geziniyorum karanlýkda odamda...
Sensizlik de eklenince odaya,
Nefesim kesiliyor,boðazým düðümleniyor,
Haykýrmak istiyorum, o anda,
Sesim çýkmýyor,sen yoksun odamda...
Sen bende karabasan gibi oldun,
Her yerde sen varsýn seni yaþýyorum,
Odam karanlýk, duvarlar üstüme geliyor,
Sen yoksun,sen yoksun odamda...
Musa çaðlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.