SEN YOKSUN

Karanlýk bir gece daha,
Boðuluyorum adeta, boðuluyorum,
Ýki damla yaþ süzülüyor,
Yanaklarýmdan aþaðý dökülüyor...

Odam o kadar karanlýk’ki,
Duvarlar,üstüme,üstüme geliyor,
Yataðýmdamý yoksa neredeyim,
Geziniyorum karanlýkda odamda...

Sensizlik de eklenince odaya,
Nefesim kesiliyor,boðazým düðümleniyor,
Haykýrmak istiyorum, o anda,
Sesim çýkmýyor,sen yoksun odamda...

Sen bende karabasan gibi oldun,
Her yerde sen varsýn seni yaþýyorum,
Odam karanlýk, duvarlar üstüme geliyor,
Sen yoksun,sen yoksun odamda...


Musa çaðlar.
Sosyal Medyada Paylaşın: