Kara düþünceler aklýmda dolanýrken Kara dünyama beyaz bir ýþýk doðdu penceremden... Hayatým hýzla geçiyordu Ay gökyüzünde yükselirken Þavký pencereme vururken...
Gece nefesini tutmuþ Ýçimde bir sessizlik :Ve ben bir ölüyüm... Ama biliyorum eðer baþarýrsam yarýna kadar Tüm korkularým yok olacak Ve bekliyorum Sabahýn ilk güneþinin Odama vuracaðý zamaný...
Gel,gel,hayatýma gel Gel,gel ve kal benimle Hiç kimse sevmedi beni Hiç kimse yeterince sevmedi Yeter artýk kurtar beni Lütfen kurtar beni...
Sessizliði soluyorum bu gece Bilmiyorum varabilecek miyim Gittiðim yere ? Ya da nereye gittiðimi... Ýçimden ismini sayýklýyorum Ay beni karanlýk gecede takip ederken...
Bu gece izin verdim gecenin gitmesine Karanlýk dünyamýn günü kýrmasýna Ýstemedim kalbim katýlaþmasýn Seni bir an olsun unutmasýn Söylüyorum sana Gel hayatýma...
Gel,gel,hayatýma gel Gel,gel ve kal benimle Hiç kimse sevmedi beni Hiç kimse yeterince sevmedi Yeter artýk kurtar beni Lütfen kurtar beni...
Eðer seni unutacaðýmý söylersem Bil ki yalan söylüyorumdur Hala seni beklemekte gözlerim Düþünmekteyim sensiz yaþamýn asýl geçeceðini.. Ay bile korkuyor benden bu gece Takip etmiyor yürürken peþimi Bilmiyorum karanlýklar neden daha bir karanlýk bugece Bilmiyorum içim neden bir baþka bu gece...
Sadece bugün biliyorum her þey doðruydu Bu sessiz ve ýssýz günümde... Ýçimden sesler duymaktayým Söylemekte ruhum gel hayatýma
Gel,gel,hayatýma gel Gel,gel ve kal benimle Hiç kimse sevmedi beni Hiç kimse yeterince sevmedi Yeter artýk kurtar beni Lütfen kurtar beni... M.ZAHÝD AY Sosyal Medyada Paylaşın:
spartalıprofessor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.