Gün ağarmadan!

Nefes nefese kalmýþtým
Mecalimin iflas edeceðinin farkýndaydým
Kalbim daralýyor, ter sanki halin suskunluðunu fýrsat biliyordu
Lahza sessizce ima ediyordu, nedenlere ne vakit ineceksin diye sual eðliyordu


Ruhumun farkýnda mýyým?
O hal üzere ne kadar anlamlýyým, sanki yitik saikim
Kalbimin sahifelerinden neden habersizim, nazar gâh der geçerim
Bin hüzün içinde yaptýðým secdelerim, kýyama dururken býrakmayan kederim


Sevginin lisanýný öðrenmeliyim
Ne derlere göre þekillenmeyi muhakkak ki ötelemeliyim
Aidiyetimin ve hilkatimin ne olduðunu iliklerime kadar talim etmeliyim
Hangi sözü verdimse, sadakat göstermeyi ve bu anlam üzere görmeyi bilmeliyim


Hoyrat bir hal nefsin tabiatýdýr
Neme lazýmcýlýðýn lahzasýnda ki ne acý bir gam-ý bühtandýr
Hizmet ehli olmak, sakinin gönül sahrasýnda ki hilmini anlamak haktýr
Edep kalbi ve ruhi manada firkattir, gönül ehli olmak insanlýðýn kulluk niþanýdýr


Ehliyetimi bilmeliyim
Mükellefliðime tebarüz eden ilimlerle iþtigal etmeyi telakki etmeliyim
Hal bilgisinden, emri mað ruf için seferberlikten içtinap etmemeyi öðrenmeliyim
Her türlü asabiyeti terbiye etmeyi becermek için meþk ehlinin vecdine girmeliyim


Aþk ve ölümün ihsan þadýný
Halimin derinliðinde kuþanmalý ve süruruyla yaþamalýyým
Korkunun bir bedeli var, hangi suskun duvarlarýn ýstýrabý var öðrenmeliyim
Nefesin azizliðinde, gönlün hakikate açýlan sahnelerinde ihlâsa bürünmeliyim

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: