Gülistan

-I-
Þair dostum, umutsuzluk uzaklaþsýn gönüllerden
Kalem coþsun, bizim gülden doðan elbet; gülistandýr.

Susuz kalmýþ pýnar, gök gözlerin, yaðmur gözetlerse
Yüreklerden, bulutlardan saðan elbet; gülistandýr.

Açar gülcem, güneþlerden ýþýk toplar sevinçiyle
Þiirlerden seçip bir gün, yýðan elbet; gülistandýr.

Yürek derler kaînattan büyük, fýndýk kadar yüktür
Bilirsin can, Yunuslaþtýr, sýðan elbet; gülistandýr.

Gümüþ sözler di susmaz, duygu destandýr tutulmaz ki
Semâlardan, doruklardan yaðan elbet; gülistandýr.

Beþikteyken gülümser bak, henüz doðmuþ bebektir o;
Eðilmezmiþ, o baþlardan eðen elbet; gülistandýr.

Çýkar, yorgun yokuþlardan tutar ilham dalýndan hem
Buse dersen, bulutlardan deðen elbet; gülistandýr.

Seven herkes,bu yýldýzdan ýþýk alsýn güzelleþsin
Horuldarmýþ karanlýklar, boðan elbet; gülistandýr.

-II-

Saat on üç: Gülistandan gelir en ulvi ses; dinle!
Yiðit þâir sesîdir, sen de duy, yan aðla derdinle..

Kulak ver, çýnlýyor; kalbinde goncâlar açar; dinle!
Huzur çaðlar, barýþ destan olur bir anda kalbinle...

Sazýn baðrýnda tellerden mübârek sevda var; dinle
Onu duysan, güzellikler tutarsýn hep, kemendinle

Ozan Osman Öcal derler, duman olmuþ, yanar dinle
Ýþit, ilham alýrsýn bak, yaþarsýn sen de sevginle:


’En büyük arzum idi seni haktan dileðim,
Gamzeler düþmüþ yere nazar mý var meleðim?
Ömrümün iksirisin sen gül ki ben güleyim.
……….Güldüðünde yüzünde narçiçeði açmalý,
……….Dokunan seher yeli kokusunu saçmalý.’
O mahzun bakýþlarýn yakýþmýyor gözüne,
Hangi can dayanýr ki sevdiðinde hüzün’e?
Yüreðinden dökülüp gül damlasýn yüzüne.
……….Güldüðünde yüzünde narçiçeði açmalý,
……….Çiçekler arasýnda kelebekler uçmalý.’(*)


-III-

Saat ondört: Kýrýlsýn ayna, düþsün yelkovan birden
Zaman gitsin baþýmdan, kýrlaþan saçlarda cümbüþ var

Umut eksem, yürek yangýnlarým âlevlenir birden
Yazan yazmýþ, kader derler; geçip gitmez yalan yýllar

Ozan susmaz ki, derdim daðlarýn üstünde dert sanki
Sazýndan, yer ve gökler dillenir, çatlar sabýr ve nar

Büyük aþkýn çiçeklenmiþ avâzýndan yanar teller
Gülistandan açar güller gülün tartar, alýr kantar:


’Çöllerin ortasýndan zemzem gibi akardýn,
Aðustosta gönlüme yaðan bembeyaz kardýn,
Zemheride kor gibi dokununca yakardýn.
……….Güldüðünde yüzünde narçiçeði açmalý,
……….Bala susamýþ bu can nektarýný içmeli.’
Alev alsýn aþkýmýz bulutlarla ýslansýn,
Büyüsün sürgünleri yýldýzlara yaslansýn,
Sevdamýzýn izine her mevsimde rastlansýn.
……….Güldüðünde yüzünde narçiçeði açmalý,
……….Bakýp yýldýz falýna nazar senden kaçmalý.’ (*)


-IV-

Saat on beþ: Gülistandan sesin gelsin gülüm artýk
Senindir söylenen destan, senindir çýðrýlan türkü..


(Mefâ’îlün / mefâ’îlün / mefâ’îlün / mefâ’îlün)


(*) Gülce edebi akým öncülerinden þair Osman ÖCAL Kardeþime ait ’ALEV ALSIN AÞKIMIZ’ baþlýklý þiiridir.

Mustafa Ceylan


-------------------------------------------------------------------------------------
GÜLCE-Gülistan(Aruz ve hece’nin bir þiir bünyesinde buluþmasý)
Sosyal Medyada Paylaşın: