YOKSULLAR
Yýkýk dökük viranda, derme çatma odada,
Þu kýþ günü dert dolu, kim bilir ki kimler var?
Zenginin sýrtý saðlam, aklý fikri modada,
Sýcacýktýr çevresi, þeytanlar var cinler var.
Çoðundan habersiziz, gözümüz görmez bile,
Acýmasýz hayatta, ekmeði aþý çile,
Baðrýna taþ basarlar, sýrrýný vermez ele,
Yüzleri tebessümlü, yürekleri inler var.
Çocuklarý periþan, yinede hayat dolu,
Sanki kelebek gibi, yokuþ olsa da yolu,
Görünüþte çok mutlu, fakat kýrýktýr kolu,
Yoklukta yoksullukta on binlerce binler var.
Esasýnda sýkýntý boylarýndan taþarken,
Onuruyla yaþayýp, engelleri aþarken,
On kuruþla fakirim mütevazý yaþarken,
Ona bile göz diken, ne hinoðlu hinler var.
Bakarkör mü insanlýk, ya da vurdumduymaz mý?
Bunca uyuyanlardan birkaç kiþi aymaz mý?
Hýrsla dolu nefisler, cimrilikten caymaz mý?
Ne hallerinden sezen, ne anlayýp dinler var.
Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.