BİR ŞEHİR GECESİ

Gecenin ayazý
Yorgan gibi inerken
Tütsülü çatýlara
Karanlýk
Sinsi bir yýlan misali
Sokuluyordu
Þehrin tenha sokaklarýna

Rüzgârýn terkisine aldýðý
Savruk çöpler
Sarhoþ gibi uçuyordu havada
Yaðmur
Yaðsam mý yaðmasam mý?
Diye düþünürken
Bir yandan bulutlarýný topluyordu
Çevredeki daðlarýn doruklarýnda

Sokak kenarýný mesken tutmuþ
Kadýnýn çýðlýðý karýþýyordu
Balalýsýnýn muþta sesine
Cýlýz köpek
Açlýðýnýn uðultusuyla yanýtlýyordu
Çakan þimþeðin gürültüsünü

Aniden bastýran saðanak
Yýkamaya çalýþýyordu
Zamanýn kirini
Kaldýrýmlarýndan
Sermayeyi alkole yüklemiþ adam
Pür telaþ koþuyordu
Evinin kuytusuna
Taþlara takýlan ayaklarý
Küfür olup dökülüyordu
Dudaklarýndan

Ay
Cýlýz ýþýðýyla örtmeye çalýþýrken
Ýþlenen günahlarý
Gece
Keyfini çýkartýyordu
Saatlerle sýnýrlanmýþ
Ýþgalinin

Gün yavaþ yavaþ görünmeye
Baþlayýnca denizin ötesinden
Hiçbir þey yaþanmamýþ gibi
Gülümsüyordu kent
Yorgun yüzünün
Gerisinden

Eser Aslanlý
izmir




















Sosyal Medyada Paylaşın: