Aþý boyalý evin camýnda beklerdi eþini Mor salkýmlý bir evin akþamlarý açýlýrdý bir köþesi Sevgi dolardý her gün o ahþap Ýstanbul evi Heyecanla beklerdi gelecek diye efendisi
Zaman zaman anýlara dalardý gözleri Onu ilk tanýdýðý günleri anlatýrdý sözleri Yýllar geçse de silinmemiþti izleri Tevazu doluydu o sevecen yüreði
Ne aþklar yaþanmýþtý gönüllerde bir zaman Ulvi duygulardý hissedilen an be an Masal gibi dinlerdim pamuk ninemin aðzýndan Lakin anlamazdým ki,gerçek aþký yaþamadan
Asilce aþklar,özel duygular, þarkýlarda kaldý söylenen Hüzünle bakýyorum,böyle mi yaþanmalý,basitleþtirilen Fast food tarzý ayakta atýþtýrýlan,hemen yiyilip bitirilen Günü birlik meþk edilen,günü birlik maskelenen
Tertemiz sev seveceksen,tertemiz dönsün dillerin Paraya pula esir etme aþký,harcama, bu sana son dileðim...
HAZAN 2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan444 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.