ellerim ellerinden gözlerim gözlerinden ayrýlalý çok olmuþtu elbetteki ama sadece onlar ayrýlmýþtý benim ise ; seni yüreðimden çýkarmaya hiçmi hiç..! niyetim yoktu aslýnda....!
her geçen gün gömüyordum seni yüreðimin en dip köþesine onla avunuyordum .. daha doðrusu avutmaya çalýþýyordum kendimi..! buna raðmen ; ordaki seni hiç mi hiç býrakmadým ne bilinç altým nede kalbim seni býraktýracak gibide.. durmuyordu açýkcasý
her geçen gün beni biraz daha bana gömüyordu… yokluðun derinliklere götürüyor sürüklüyordu kasýrga misali...
içimde öyle idi oysaki ... kopan fýrtýnalarýn þiddetine söz geçiremez oldum ne yana savursa o yana gidiyordum bilinçsizce..!
anlýyordum artýk bu iki cümlede anlatýyordu herþeyi ; artýk… AYRILIK VAKTÝ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
deli_sevdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.