GAFLET PERDESİ

Oturup düþünmez kendi kendine…
Taþtan katý olmuþ, söz geçmez sine.
Yakamazsýn artýk, harlasan yine
Közünü kaplamýþ, gaflet perdesi.


Ezanlar okunur kulaklar duymaz,
Camiye girip de imama uymaz.
Gidenleri görür, yine de aymaz,
Gözünü kaplamýþ, gaflet perdesi.


Ar-namus kalmamýþ, satýlýr olmuþ.
Doðruluk kenara atýlýr olmuþ.
Hayâlý dýþlanýr, itilir olmuþ
Yüzünü kaplamýþ, gaflet perdesi


Eski kokusunu vermiyor güller.
Dikene sevdalý, paslý gönüller.
Zikirden habersiz, konuþur diller,
Sözünü kaplamýþ, gaflet perdesi.


Konuþsa dedemde hacýdýr diyor.
Babam sofulukta fecidir diyor.
Müslüman’ý görse öcüdür diyor,
Özünü kaplamýþ, gaflet perdesi.


Öze dönmeliyiz, hem de tez elden.
Müzik çalar sözü, aþaðý belden.
Türlü türlü sesler, çýkýyor telden.
Sazýný kaplamýþ, gaflet perdesi.


Akgül’ün Mevla’ya, özü demek ki…
Doðruya dönüktür, yüzü demek ki…
Hedef vurmuyorsa sözü, demek ki
Gezini kaplamýþ, gaflet perdesi.

KEMAL AKGÜL(02.11.2009)

Sosyal Medyada Paylaşın: