olasý sevi demlenirken karanlýðýn yalnýzlýðýnda düþürdüm kendimi düþe neredeydim uzun geceler bilemedin deðil mi beni
korku seliydi gözümden düþüncelerime dört koldan karanlýklara mý yaðacaktým öfkesinde kahrolacak mýydým bilemedin deðil mi kendini
ayrýlýk yapýþýyor yakama kopuyor tenden yýrtýlýrcasýna kafatasýma enser çakýlýyor da burnuma gökyüzünü çekiyorum bilemedin deðil mi çevreni
güvercin kanadýnda salmýþtým yele de yüklemiþtim sevdamý tutunduðum dal elde mi kalacak toprak yaðmura özlem duyarken bilemedin deðil mi ülkeni
saçýma yaðdý karcý daðýna yaðan kar gerçekler var mýydý hüzün müydü kalan çoðaldýkça insanlarda içimde azaldým güne uzak kaldým geceye uðramadan bilemedin deðil mi evreni
21:25 02.11.2009denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
ramazan.efe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.