YOKLUĞUNA KARANFİLLER ÖLÜYOR!..

Oturmuþum gecenin gri yalnýzlýðýna
Mutsuzluðu görürüm yokluðunda
Yaðmur çiseliyor yangýnlarýma
Topraktan geliyor menekþe kokularýn
Yudumluyor nefesim rahmeti
Nerde kaldý kadife dokunuþlarýn
Buselerinde gecelere güllerin seriliþi
Güneþim olurdun sabahlarýma sen !..


Bak þimdi yapayalnýz uzaklarý sayýklýyorum
Baþýmdan gitmez karabasanlarým
Bir yanda memleketim bir yanda sen
Çekilmiyor güzlere sardýðým akþamlar
Savruluyorum sokak sokak derbederliðimle
Kaldýrýmlar dað oluyor kimsesizliðime
Yürüyorken beklentisiz umutlarýmýn ardýnda
Nedense çýkmaz sokak oluyor yarýnlarým!..


Kýrýlýyor direncim, kalmýyor gücüm
Aþk þarabýný içmiþim, sol yaným küskün
Koca þehrin ortasýnda kalmýþým bir baþýma
Üþüyor garip yalnýzlýðým
Titriyorum alevlerinin sarmýþlýðý ile
Tükeniyorum azar azar özlemlerine sarýlarak
Biliyor musun her sabaha gülümseyen
Karanfiller bile sessizce ölüyor yokluðuna...


Zafer Direniþ
...

01 kasým 2009 22.30

Sosyal Medyada Paylaşın: