Saklıyım Eylülün gözyaşlarında
Saklýyým eylülün gözyaþlarýnda
Çýkartamaz hiç kimse beni
Eylül aðlamadýkça
…
Eylül!
Mor bulutlarýn duraðý ve ayrýlýk aðlamalarýnýn sýðýnaðý
Geçme kapýmdan bir daha girme artýk hayatýma
Çek ellerini üzerimden býrak hüzün düþen gecelerimi bana
I.
Sonbaharýn solgun yapraklarýna iliþtirilmiþ suretim
Düþmek korkusu sarmýþ içimi tutunduðum dallardan
Sararmýþ kaðýt parçasý gibi buruþuk ve ürpertili tenim
Rüzgar savuruyor ha koptu ha kopacak vaveyla
Sürüklenirim belki vefasýz yaðmurlarla
Mevsim artýðý býrakýlmýþ saatlerdeyim
Vakit dar kâr etmiyor aðlamalar
Dur ey hazan koparma suretimi yapraklardan
Hayallerim vardý benim yeþile çalan
II.
Ah! Debelenme boþuna aðlayamazsýn nasýlsa
Aðlarsan dökülürüm gözyaþlarýndan dayanamazsýn
Tut kendini biraz daha, býrakma beni kör avuntulara
Ben sendeyim bak garip bir aðacýn yapraklarýnda
Savurma düþersem kururum, kurursam daðýlýrým avuçlarýnda
Sen her þeyime iþlemiþsin bir kere, sökemiyorum
Suskun bakýþlarýmdasýn gözümün akýnda
Kirpiðimin kenarýndasýn
Ve iki yakam ellerinde
Sars uyandýr beni kâbuslardan desem de
Aldýrmazsýn..
Ve ben…
Öylesine uzaklaþmýþým ki kendimden
Kaybolmuþum sende eylül
Þimdi…
Kendimden iltica ediyorum
Yeniden bulduðum kendime.
......
Saklýyým eylülün gözyaþlarýnda
Çýkartamaz hiç kimse beni
Eylül aðlamadýkça
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.