Ýçimdeki seni, Göremeyecek kadar kör ettim gözlerimi Dur artýk sus... Haykýrma o güzel sesinle ismimi Sana saðýrým duyamam ki
Yaðmurlu bir akþam üstü Yüreðimi parçalayan bir mermiyle Yok olup gidecektim oysa ki Dayanamadýn Kaderden önce sen vurdun beni Oysa nasýl sevmiþtim gözlerini Þimdi bana yasak olan ellerini Tutmak için neler vermiþtim Sus artýk Söyleme ismimi Duyamýyorum Yarattýðýn kirli karanlýkta Kaybettim seni
Tüm dünyaya resmetmiþtim yüzünü Ne yöne baksam sen Ýçimde sen varsýn diye Her yaným kanarken bile Nasýl mutluydum bir bilsen
Ýçimdeki seni Hissedemeyecek kadar Kaybettim ruhumu Ve göremeyecek kadar Kör ettim gözlerimi Düþmaným zaman Dostum zaman Her saniye artan bir acým var Bu yine sensin o zaman Dokunma yüreðime Aciz bir beden senden arta kalan Dokunma düþsüzlüðüme Son hayalimi seninle kurmuþtum Sen yoksan hayal kurmak niye?
02.10.2009
Anýl Yongacýlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Pessimist_Poet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.