KIR ÇİÇEKLERİ

Hani sen giderken, el salladýn ya
Sarsýldým, irkildim, bir yaným çöktü
Geç kalmam, çabuk dönerim dedin ya
Bir anlýk yokluðun bile, boynumu büktü...

Yönü deðiþti rüzgârýn, deðiþti gecenin rengi
Yakamozlar cýlýz düþtü suya, ay yarým
Soldu çiçeklerin benzi, þarkýlarýn ahengi
Bir tuhaf oldum sensiz, bozuldu ayarým...

Mavi düþlerim sende kaldý, gözlerinde
Derdin, tasan bende kaldý yorgun, uykusuz
Buz gibi bomboþ býrakýp gittiðin ellerimde
Yalnýzlýðým isyana kalktý, yokluðun destursuz...

Hani sen giderken, dönüp baktýn ya son kez
Kaç zaman oldu kim bilir, vakit þimdi zemheri
Sus düþmüþ kurþuni gecelere, kuþlar ötmez
Geliþin bahar olacak, gülüþün kýr çiçekleri...

Mehmet Sabri KILIÇ
31 Ekim 2009/Berlin


Sosyal Medyada Paylaşın: