ADINI SÖYLEYEMEDİĞİM İNSAN;;;;;;;;

Adýný söyleyemediðim insan;
Bu gün çok efkarlandým ben
Kimseye diyemediðim sayýsýz acýlar taþýyorum yüreðimde
Tüm þehir üstüme geliyor

Ellerim yazamýyor artýk iki satýrlýk mýsrayý
Ölüm anýný bekleyen zavallýlardan bir farkým yok artýk
Adýný söyleyemediðim insan.
Artýk yaðmur mu yaðmýþ, güneþ mi doðmuþ tadamýyorum lezzetini
Her seferinde bana acý geliyor,, kusacak gibi oluyorum


Bu gün ben de baþka bir hal var
Oturup aðlamak istiyorum
Gözlerimi kapatýp hiç uyanmamacasýna uyumak istiyorum
Adýný söyleyemediðim insan...


Çocukken meðer ne masummuþuz bilemedim
Ne güzelmiþ hayat o zamanlar
Ya ilk aþýklar ne tatlý ne acý verirmiþ insana
Ya hasret bu kadar mý acý verir insana....


Çok özlüyorum eskiyi çok, annemi, çocukluðumu,
Eskisi gibi ip atlamayý ne çok özlemiþim
Yaðmurlar altýnda koþmayý ve ýslanýpta üþütmeyi
Üþüttükten sonra, annemin üstümde titreyiþi, ne güzeldi o anýlar.

Þimdi nerelerdesin adýný söyleyemediðim insan nerelerde.
Neden yalnýzým neden yoksun sen,
Neden o kadar üþüyorum bu yaz da,
Neden diyemiyorum sevdiklerime seni özledim demeyi...?

ASÝYE AKKOÇ 31 EKÝM 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: