DAVET

Ürkek serçe bilirim, vakitsizce.
Ama gönül bu, çalmýyor har nameyi vakitlice.

Bu gün yaptýklarýný niye yaptýðýna kýzýyorsun,
Yarýn, yapmadýklarýný niye yapmadýðýna kýzacaksýn.
Bu gün arlandýðýna yarýn darlanacaksýn.
Biraz yüz verip güvensen, daha mutlu olacaksýn.

Ürkek serçe, bilirim, anlarým seni elbette,
Bir bize mi kýþ, bir bize mi iþkence?

Bu gün yaptýklarýný yapma, bana açýl samimice.
Yarýn yapmadýklarýna kýzma, arzuladýðýn kadar ve sinsice.
Sana da bana da mertçe mi davrandý hayat?
Her þey hak ediliyor, ahdým kadar benimle yat.

Ürkek serçe, bilirim vakitsizce,
Ama gönül iþi, çalmýyor her nameyi vakitlice.
Söylemiyor her gerçeði çoldýrsa da gizlice.
Ýþaret deðil, davet bekliyor gönül , apaçýk ve dilediðince.

Bilirim aklýn uymaz gönlüne, biraz da yanar dönersin.
Zaman akar ölümüne, bu fýrsatlarý her daim göremezsin.
Yok mu drdin? dertleþsene. Açýlmadan varamazsýn, bilemezsin.
Üekek serçem, deðiþmezse eðer kafan, benim gibi; gülemezsin.

Nektarýnla, usarenle, poleninlekapanýrsýn, bir çiçeksin.
Gün gelir ki istesen de sunamazsýn, veremezsin.
Üstelik utancýndan alný açýk gezemezsin.
Hiç kimseyi ürkütmeden aþka davet edemezsin.
An gibi geçer zaman, bilemezsin, bilemezsin.

ENGÝN TATLITÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: