Sen Kendine İki Kere İyi Bak . .

Ýþte bu benim hayatým
Biraz acýklý, biraz yoksun
Ama asla yoksul deðil aþktan
Neden bitiriyorum biliyor musun?
Gerçekten merak ediyor musun?
Son kez dinle o halde...

Hep hüzünlü satýrlarým oldu
Çok sevdim ben
Ama inan bende zaman durdu

Daha kaç kez bulucaktým doðru insaný
Kýzmasýnlar þimdi bana
Bu adamýn da geldi gitme zamaný

Daha kaç kez bulucaktým doðru insaný
Ben sevdim o aldattý
Gözümle bile aldatmazken
Gözümün içine baka baka yalan söyledi
Acýmadý, Aðlattý
Tek damla gözyaþý için
Kaç kalbi parçalamýþtým oysa
Ýsmi besmele deðil miydi dudaklarýmda?
Gözlerimi sevdiðini söylerdi ya
Ben de gözgöze gelmezdim hiçkimseyle
Ona verebiliceðim bir caným vardý
Ama almadan gitti...

’Bak ben dayanamadým
Bu sefer baþaramadým
Sana yazdýðým tüm þarkýlarý unut
Bu son mektup tadýnda
hiç okumayacaðýn dizelerde
Gerçekten son kez sesleniyorum
Bana þair derlerdi ya
Artýk kalemimi bu son tutuþum
Bu son þiir
Bu son ferman bir intihara...

Dostum kadar düþmaným da var ama
Yazýklar olsun! !
Çok geç kaldýlar
Bu caný benden almaya
Kendine iyi bak derdin ya
Ben yokum artýk
Sen kendine iki kere iyi bak...

31 Aðustos 2009

Anýl Yongacýlar
Sosyal Medyada Paylaşın: